EL FISH

Zet talent en goesting op een podium, mix het met blues en het geheel luistert naar de naam El Fish.

Wat ooit begon in obscure kelders en bluesbars in Leuven, eindigde in 2000 op Marktrock in datzelfde Leuven. Daartussen werd heel Europa stormenderhand veroverd dankzij een ijzersterke live-reputatie (en een Zamu-award voor beste Live-act in 1998). Zelfs Amerikaanse artiesten kwamen enkel de plas over indien 'the Fishmen' hun begeleidingsband zou zijn. Verscheidene hooggeprezen CD's zagen het levenslicht: 'Blue Coffee' (1996), 'Rewinder' (1998), 'Hooked' (1999), 'Wisteria' (2000) en het project met Roland dat resulteerde in 'Waterbottle' (2001). Elke cd bracht passionele rootsmuziek met flink wat invloeden van andere genres. Zo vestigde El Fish zijn naam als dé Bluesband van de jaren negentig. Maar na deze muzikale hoogtepunten ging ieder zijn eigen weg.
Tot op een feest eind 2010. Die merkwaardige muzikale microbe stak weer de kop op, er was ineens weer die aanstekelijke vonk tussen muzikanten, en na tien jaar werd spontaan naar de instrumenten gegrepen. Het geheel klonk zelfs frisser dan ooit tevoren.
Steven De Bruyn blaast zijn harmonica's zoals niemand anders, Filip Casteels toont bij elke gitaaraanslag dat hij Mississippi-bloed door de aderen heeft stromen, Jan Ieven groovet op zijn bas een stomende cocktail van blues, funk en bop, Rohal De Ridder en Toon Derison zijn als ritmesectie strakker dan een gebotoxte Hollywooddeerne (of een SM-dominatrice in haar nauwste leer?)

Het verhaal van El Fish is nog niet uitverteld. De volgende bladzijde wordt geschreven op een eenmalig reünieconcert in de AB op zaterdag 1 oktober 2011, in de originele bezetting.